Olga Stanković: Humanitarka i dobrotvorka
Mara Đorđević Malagurski, Katica Rajčić, Manda Sudarević, Olga Stanković i Anastazija Manojlović žene su koje su bile ispred svog vremena, svojim radom utirale su put načelima rodne ravnopravnosti, a za uzvrat ostale su zaboravljenje i samo ih se sete prilikom obeležavanja jednoj od četiri nacionalna praznika Bunjevačke nacionalne manjine- Dana Velike Narodne Skupštine koja je održana 25. novembra 1918.godine u Novom Sadu. U Subotici po ovom ženama ni jedna ulica nije nazvana.
Srpkinja, Olga Stanković bila je supruga Vojislava Stankovića, direktora tadašnje Hrvatske zemaljske banke u Subotici, koji je i sam bio poslanik istorijskog zasedanja 25.novembra 1918.godine u Novom Sadu.
Stručna i naučna literatura do sada se nije bavila životom i radom Olge Stanković. To je dokaz nezainteresovanosti istoričara, naučnika i drugih stručnjaka prema znamenitim ženama Subotice koje su ostavile traga u svome gradu.
Zoran Veljanović, u svom radu Jovan Manojlović – narodni tribun i vođ subotičkih Srba u Velikom ratu navodi da su u tom periodu srpski i bunjevački prvaci tajno se sastajali u kućama gde se stravao „slovenski otpor“, kao i u kancelariji Vojislava Stankovića.
Joso Šokčić u svojoj knjizi Subotica pre i posle oslobođenja, Subotica 1938 piše da po ulasku srpske vojske u Suboticu na Željezničkoj stanici, ali i u prostorijama Narodnog odbora oslobodioce su dočekali mnogi građani i građanske, među kojima su bile i Subotičanke koje sam već navela.
Pošto je u gradu bio i veliki broj obolelih srpskih vojnika, predsednica Dobrotvorne zadruge Srpkinja Subotice, Mica Radić pokrenula je akciju pomaga vojnicima. Uređena je bolnica sa 200 kreveta i svim neophodnim sadržajima, a među članicama Odbora koji formiran bile su i : Manda Sudarević, Kata Prčić i mnoge druge. Olga Stanković bila je počasna članica Društva koja je učestvovala u mnogobrojim akcijama, koje je organizovala Dobrotvorna Zadruga Srpkinja Subotice. Reč je o prosvetno i humanitarnom udruženju srpskih žena u Austro-Ugarskoj, koje je imalo odličnu saradnju sa sličnim bunjevačkim, jevrejskim, mađarskim i nemačkim udruženjima. Svima njima zajednički cilj je bio: organizovanje žena za rad na opštem dobru, osnivanje viših devojačkih škola i kulturni rad.
Tekst je nastao u okviru projekta “Žene koje su bile ispred svoj vremena“, koji je realizovan uz podršku Ministarstva za kulturu i informisanje. Za sadržaj priloga odgovornost isključivo snosi Udruženje građana „Malin“ i redakcija portala “Ecofeminizam”. Stavovi koji su u tekstu ne odražavaju nužno stavove Ministarstva za kulturu i informisanje.
