Gde odneti staklenu ambalažu?
0
0
U Subotici nema otkupne stanice za staklo.
Srpska fabrika za reciklažu „Grejač“ je jedina fabrika na prostorima Srbije, Makedonije, Bosne i Hercegovine, gde se prerađuje staklo. Kapacitet na godišnjem nivou iznosi 30.000 tona raznih vrsta ambalažnog stakla. SFR a.d. Grejač je do januara 2017. bila u sastavu Yioula Group, sa sedištem u Atini, koja je bila lider u proizvodnji i reciklaži staklene ambalaže na Balkanu i u jugoistočnoj Evropi. U januaru ove godine Yioula Group se pripaja BA Vidros grupi sa sedištem u Portugalu, a samim tim i SFR a.d. Grejač.BA Vidros sa osam fabrika u Portugalu, Španiji, Nemačkoj i Poljskoj, tržištem u jugozapadnoj i centralnoj Evropi i dnevnom proizvodnjom od više od 14 miliona komada boca i tegli pripajanjem s Yioula Group svoje poslovanje proširuje i na jugoistočnu Evropu.
“Danas se u Evropskoj uniji reciklira više od 50% generisanog otpada dok se u Srbiji reciklira svega 15%. Prema podacima Udruženje Reciklera Srbije tih 15% (u tonama) iznosi oko 300.000 tona od kojih jedna trećina spada u opasan otpad (elektronski i električni otpad, medicinski otpad, ulja, gume i slično).Prema podacima reciklera na tržištu Srbije od 2013. godine gotovo i da nema značajnog rasta sakupljanja ambalažnog otpada, dok je trend izvoza neprerađenog otpada sve prisutniji. Reciklaža starog papira je u 2015. godini dostigla rekordnih prerađenih 181.000 tona, ali je udeo sirovine iz uvoza tada povećan na čak 45%”, kaže Nataša Đereg ispred CEKOR-a.
Staklu je potrebno i više od 5000 godina da se raspadne, a to možemo najbolje da vidimo iz nakita od stakla iz Antičke Grčke ili Egipta. Međutim, staklo ima pozitivnu stranu, jer može da se reciklira bezbroj puta i da ne izgubi svojstvo ili kvalitet.
“Recikleri ambalažnog otpada se žale da nemaju podršku ni zaštitu države, i da su prinuđeni da uvoze otpad po znatno višim cenama, kako bi popunili svoje proizvodne kapacitete..Sve ovo dovoljno govori koliko ova oblast ima potencijala, ali da nedostaje intervencija države i politička volja. kako za zapošljavanje, a takođe i za izvoz.Što se tiče stakla, u Srbiji se ono u nedopustivo maloj meri reciklira. Ogromni deo otpadnog staklo se u Srbiji odlaže na nesanitarne deponije i smetlišta, i meša sa ostalim komunalnim i kućnim opasnim otpadom, jer država nije ništa učinila da se ekonomski isplati reciklaža stakla. A da ne zaboravimo, staklo nije razgradiv materijal, pa sav stakleni otpad koji bacimo u prirodu i na deponije zauvek ostaje tamo”, obajašnjava Nataša Đereg za portal ecofeminizam.com.
Reciklažom se smanjuje potrošnja energije za 40%, zagađenje vazduha 20% i korišćenje vode za 50%. Nije moguće reciklirati ogledala, neprovidno staklo ili keramiku. Srpska Fabrika Stakla (SFS) je jedini srpski proizvođač staklene ambalaže; u vlasništvu je Srbije gasa (63%), Bugarske fabrike stakla Pleven (25%), a ostatak je u vlasništvu kompanije. U ovom trenutku, SFS reciklira samo slomljeno staklo iz svoje fabrike (odbačeno), staklo klijenata (oštećeno), i mali deo od privatnih sakupljača.
Godišnja potražnja za staklom u Srbiji je između 130-150K ton/god, od čega se u SFS proizvede otprilike 30%, a ostatak se uvozi.
Reciklažom jedne flaše od stakla uštedi se energija koja je dovoljna da sijalica od 100W svetli 4h!
Staklo može da se reciklira 100% i da se neograničeno puta iznova koristi! 1 reciklirana staklena flaša sačuva toliko energije koliko je potrebno kompjuteru da radi 25 minuta!
